جراحی زیبایی شکم چیست؟
ابدومینوپلاستی که معمولا به آن "جراحی زیبایی شکم" می گویند، روشی برای کاهش پوست و چربی اضافی اطراف شکم و تقویت عضلات دیواره شکم است. ابدومینوپلاستی به روشی محبوب برای کمک به بیماران جهت برداشتن بافت اضافی شکم پس از یک کاهش وزن قابل توجه، یا به عنوان یک روش کمکی تبدیل شده است.
ابدومینوپلاستی چیست؟
تنه شکم ناحیه ای است که مورد توجه ویژه جراحان پلاستیک است. چرا که امکان زیادی برای کانتورینگ بدن فراهم می کند. تنه به طور کلی ناحیه بین قسمت تحتانی سینه ها و ابتدای لگن را در بر می گیرد. ابدومینوپلاستی که معمولا به آن «جراحی زیبایی شکم» گفته می شود، روشی برای کاهش پوست و چربی اضافی اطراف شکم و تقویت ماهیچه های دیواره شکم است.
هدف از این روش ایجاد یک شکم زیبا است و می تواند از تکنیک های برش مستقیم و همچنین لیپوساکشن استفاده کند. با افزایش جراحی های مربوط به چاقی، ابدومینوپلاستی به یک روش مهم برای کمک به این بیماران با بافت اضافی شکم پس از کاهش وزن آنها تبدیل شده است.
چربی در تنه به مناطق مجزا و توسط نیام اسکارپا به لایه های سطحی و عمیق تقسیم می شود. خون رسانی پوست و چربی این ناحیه از شاخه های سوراخ دار عروق فوق المعده فوقانی و تحتانی تامین می شود. نواحی نیام تکیه گاهی مانند خار تهیگاهی بالایی پیشین (آسیس) و ناف وجود دارد که از پوست شکم حمایت ساختاری می کنند. نواحی وابسته به کشاله ران و تپه ونوس مهمترین آنها هستند چرا که یکپارچگی ساختاری شکم را پس از ابدومینوپلاستی حفظ می کنند.
چرا باید ابدومینوپلاستی انجام دهیم؟
دلایل انجام ابدومینوپلاستی بسیار زیاد است، از جمله (1) مردان و زنانی که مایل به بهبود زیبایی شکم هستند، (2) زنانی که به دنبال حاملگی های متعدد پوست و دیواره شکمی آنها به طور قابل توجهی شل شده است، یا (3) بیماران چاقی که دارای پوست بیش از حد و یا به دنبال کاهش وزن قابل توجه دارای پانوس هستند. زمان انتخاب بیماران مناسب برای جراحی، گرفتن شرح حال کامل ضروری است. بهبود زخم از اهمیت زیادی برخوردار است و بیماران باید وضعیت تغذیه خوب و همچنین سلامت کلی پزشکی داشته باشند.
بیماران مبتلا به چاقی جراح پلاستیک را با چالش های خاصی مواجه می کنند. شلی پوست پس از یک کاهش وزن قابل توجه، و همچنین اندازه بالقوه بزرگ جلوی پوست، ممکن است نیاز به برش بیشتر داشته باشد و ممکن است نیاز به اقدامات کمکی اضافی برای بلند کردن نواحی ران، پشت، بازو و پهلو داشته باشد تا تقارن کلی بدن حفظ شود. بیماران با شاخص توده بدنی (BMI) پایین تر نتایج بهتری دارند و بیماران مبتلا به دیابت شیرین (DM) ممکن است بیشتر مستعد عوارض باشند.
بیمارانی که چربی کم یا چربی و شلی دیواره شکم ندارند، کاندیداهای مناسبی برای لیپوساکشن به تنهایی هستند.
بیماران با حداقل تا متوسط چربی زیر پوستی و شلی دیواره شکم حداقل تا متوسط که عمدتا در ناحیه زیر ناف قرار دارد، کاندیدای "مینی ابدومینوپلاستی" هستند. بیمارانی که شلی بیش از حد پوست، چربی و ضعف دیواره شکمی دارند، کاندیدای ایده آل برای ابدومینوپلاستی کامل هستند.
موارد منع انجام ابدومینوپلاستی
بیماران با وضعیت سلامتی ضعیف از جمله کسانی که بیماری قلبی ریوی پیشرفته، سیروز و دیابت کنترل نشده دارند، کاندیدای مناسبی برای این روش نیستند. سیگار کشیدن به شدت برای ابدومینوپلاستی مضر است، زیرا این روش به خون کافی نیاز دارد. بسیاری از جراحان پلاستیک سیگار کشیدن را مانعی برای جراحی می دانند.
تجهیزات انجام عمل ابدومینوپلاستی
برای این روش به تجهیزات خاصی نیاز نیست. اگر قرار است لیپوساکشن به این روش اضافه شود، تجهیزات لیپوساکشن باید در دسترس باشد. ساکشن بسته نیز باید به راحتی در دسترس باشد.
پرسنل مورد نیاز برای انجام عمل ابدومینوپلاستی
علاوه بر جراح، یک دستیار برای کمک به انقباض باید در دسترس باشد و می تواند به بستن زخم بسیاری از لایه های مرتبط با ابدومینوپلاستی کمک کند.
آمادگی برای عمل ابدومینوپلاستی
سلامت پزشکی بیمار باید قبل از جراحی بررسی شود. مجوزهای پزشکی مناسب باید از قبل برای شناسایی هر گونه بیماری زمینه ای که بیمار را از انجام این عمل باز می دارد، دریافت و با تاریخچه پزشکی هر بیمار مطابقت داده شود. برای کاهش آلودگی میکروبی زخم پوست، باید در دوره قبل از عمل، آنتی بیوتیک های مناسب داده شود.
تکنیک جراحی ابدومینوپلاستی
این روش شامل یک برش گسترده است و معمولا از آسیس تا آسیس و از طریق چین طبیعی فوق شرمگاهی ایجاد می شود. این کار زخم نهایی را به اندازه کافی پایین روی تنه قرار می دهد تا در خط بیکینی پنهان شود. سپس یک فلپ (flap) بین نیام و چربی بالاتر از حاشیه دنده ای ایجاد می شود که تا رسیدن به فرآیند خنجری دنبال می شود. ناف به طور محیطی از فلپ جدا شده و توسط ساقه ناف و چربی به شکم متصل می شود. برای جلوگیری از کم خونی موضعی و بافت مردگی، باید به اندازه کافی یک لایه چربی در اطراف ناف باقی بماند، زیرا شبکه اطراف ساقه ناف حاوی خون است.
پس از بالا آمدن فلپ، بیمار در تخت خم می شود تا فلپ را دوباره پوشانده و موقعیت نهایی آن در برش قبلی تعیین شود و سپس پوست اضافی مشخص می شود. سپس نیام عضله رکتوس با نخ بخیه قابل جذب طولانی مدت مانند نخ پلی دیوکسانون (PDS) برای تقویت دیواره شکم چین دار می شود.
برخی از جراحان بخیه های دائمی مانند نایلون یا پرولن را ترجیح می دهند، اگرچه گزارش هایی از واکنش های موضعی و اکستروژن وجود دارد. پس از اندازه گیری دقیق، پوست و چربی اضافی مشخص شده برداشته می شود و فلپ فوقانی مجددا به برش پایینی در چندین لایه بخیه نزدیک می شود تا عمل بستن زخم به خوبی انجام شده و از کشش روی لایه پوست جلوگیری، و بهبود زخم نهایی حاصل شود. سپس ناف به فلپ پیوند زده می شود و تکنیک های بسیاری برای موفقیت آمیز بودن امفالوپلاستی با انتخاب سناریوی جراح و بیمار توصیف شده است.
ملاحظات خاص
ابدومینوپلاستی را می توان با تغییر جزئی روش، متناسب با بدن هر بیمار انجام داد. استفاده از لیپوساکشن می تواند به از بین بردن چربی اضافی در پهلوها و بالای ران ها و همچنین به صاف کردن خطوط ابدومینوپلاستی کمک کند.
پانیکولکتومی (که در اصل ابدومینوپلاستی بدون لایه برداری عضله راست روده است) می تواند در بیمارانی که کاهش وزن شدید داشته اند، مفید باشد. جریان خون به شکم در این روش بهتر حفظ می شود زیرا نیازی به گسترش دیسکسیون به فرآیند خنجری نیست. این کار جریان خون کافی را پس از کاهش وزن قابل توجه به بخش جلویی پوست بیش از حد شل، تضمین می کند.
"مینی ابدومینوپلاستی" (که در آن حداقل پوست و چربی برداشته می شود، اما عضله رکتوس چین خورده و دوباره تقویت می شود) برای بیمارانی ایده آل است که اضافه وزن ندارند و با شلی دیواره زیر ناف شکم و حداقل پوست و چربی اضافی مراجعه می کنند. این بیماران معمولا زنانی با وزن مناسب هستند که یک یا دو فرزند دارند اما شلی پوست خود را حفظ کرده اند.
پس از عمل، مهم است که بیمار به مدت 2 هفته در وضعیت خمیده (حالت نیمه فاولر) بماند. این موقعیت به جلوگیری از فشار بیش از حد بر روی برش و کاهش خطر تشکیل زخم هیپرتروفیک (بیش پروردگی) کمک می کند. لیپکتومی کمربند را می توان در بیمارانی با چربی قابل توجه در پهلو، باسن و ران در نظر گرفت. این یک لیپکتومی محیطی است که می تواند مزایای لیفت ران و باسن را به ابدومینوپلاستی اضافه کند. تخلیه ساکشن بسته و آنتی بیوتیک های خوراکی بنا به صلاحدید جراح مورد استفاده قرار می گیرند، اما فقط فواید تجربی در جلوگیری از عفونت و سایر عوارض مانند سروما و تشکیل غده خونی نشان داده شده است.
مزایای عمل ابدومینوپلاستی
در حال حاضر عمل ابدومینوپلاستی یکی از محبوب ترین و آسان ترین جراحی های زیبایی برای اصلاح افتادگی پوست در ناحیه شکم می باشد. اگرچه در اکثر موارد افراد این جراحی را با اهداف زیبایی انجام می دهند اما مزایای ابدومینوپلاستی تنها به زیبایی محدود نشده و می تواند کاربرد درمانی نیز داشته باشد.
تمرکز اصلی ابدومینوپلاستی بر اتفاقاتی است که در ناحیه شکم رخ داده است. پوستی که به دلیل چاق و لاغر شدن های متعدد یا بارداری های سنگین دیگر هیچ شباهتی به وضعیت قبلی خود ندارد با این روشی به راحتی می توان دوباره زیبایی خود را به دست آورد.
علاوه بر این، ابدومینوپلاستی تاثیری ماندگار بر خوش فرمی ناحیه شکم دارد زیرا ماهیچه و عضلات ضعیف این ناحیه را محکم کرده و با از بین بردن تورم موجب صافی مجدد آن می گردد. همچنین در برخی موارد با انجام عمل ابدومینوپلاستی کمر درد بیمار که ناشی از انحنای ستون فقرات به سمت جلو بوده نیز کاهش می یابد.
عوارض عمل ابدومینوپلاستی
سروماها و غده های خونی از عوارض نسبتا شایع پس از عمل هستند که در 1/3 موارد رخ می دهد. اگر این موارد درمان نشوند، می توانند منجر به بافت مردگی فلپ در اثر کمبود خون یا عفونت شوند که می تواند فلپ را از بین ببرد و به طور بالقوه زندگی فرد را تهدید کند. قرار دادن سیستم های تخلیه ساکشن بسته می تواند به کاهش بروز تجمع این مایعات به طور تجربی کمک کند،
اگرچه داده های معتبری برای نشان دادن اثربخشی آن در دسترس نیست. آسیب عروقی به ناف عارضه مهمی است که باید از آن جلوگیری کرد. برش دقیق ساقه ناف به منظور حفظ چربی کافی در اطراف ناف برای حفظ خون لازم است. عوارض زخم سطحی پست شایع ترین عوارض این دسته از بیماران است. هنگامی که کشش بیش از حد توسط محل زخم، به ویژه لایه های زیر پوستی و پوست تحمل شود، عفونت و باز شدن زخم را می تواند در پی داشته باشد. بیماران معمولا در وضعیت "نیمه فاولر" قرار می گیرند تا این عوارض به حداقل برسد، اما حتی با موقعیت ایده آل نیز این میزان همچنان قابل توجه است.
منبع: گزارش خبر